«خدابنده» با به کارگیری المانهای تصویری که نمایی از یک شهر را هویدا میسازد و جستارش در گذاشتن رنگها با تنالیتههای متعدد، بینندهاش را به دنیایی دعوت میکند که صداقت را در آن میتوان احساس کرد. او خودش را در قیدوبند فضای تجسمی پیرامون و آنچه به عنوان فضیلت در گالری ها عرضه میدارند، قرار نمیدهد. او سعی دارد هر چه بیشتر از این واقعیت موجود فاصله بگیرد تا جهان را جای بهتری برای زندگی ترسیم کند. او اگرچه تصویری از واقعیتی دست نیافتنی ارائه میدهد اما این فانتزی را به گونهای بیان میکند که زیاد هم دور از رویاهای همیشگیاش نباشد. این مهمترین ویژگیای است که در برخورد با کار او به دست میآید. میتوان چند ساعتی را در نقاشیهای او لابهلای رفت و آمد آدمها، شلوغی مغازه ها، ترافیک خیابانها، و دنیایی از رنگ و طراحی سفر کرد. پیگیری و ممارست برای ثبت فرمهایی مختلف از آرمانشهر، آثار او را بیشتر به کیفیت نقاشانه و کنش هنرمندانهاش در این رخداد نزدیک کرده است.
خود هنرمند دوست دارد آثارش با آهنگ Moon River فرانک سیناترا دیده و شنیده شوند.