شراره صالحی، هنرمند ایرانی مقیم پاریس، پژوهشگر و مدرس هنر، دکترای شرقشناسی، محقق فوقدکترا در مرکز مطالعات عالی سوربن، همکار پژوهشی مرکز شرقشناسی پاریس و عضو انجمن نسخ خطی اسلامی لندن، سالهاست که جدا از تدریس در دانشگاه، به تحقیق و خلق آثار هنری دست میزند.
وی در گفتگویی با هنرآنلاین درباره مجموعه «بداهه پردازی» خود می گوید: «نقاشی ایرانی همیشه در الهامبخشی آثارم نقش عمدهای داشته و در چهارمین دوره کاری هم متأثر از نقاشی ایرانی بودم. انتخاب قطع کوچک برای این آثار هم در واقع پیروی از نقاشیهای نسخ خطی است که عمدتا قطع بزرگی ندارند. در مورد «بداههپردازی»- عنوانی که خود برای این آثار برگزیدهام- در راستای معاصرسازی نقاشی ایرانی و تطبیق آن با شتاب دنیای امروزی و حجم بالای اطلاعات دریافتی (Mass media) قرار میگیرد که ریتم تند را برای ایجاد نقاشیها برگزیدم. بین ١٠ تا ٢٠ دقیقه برای طراحی اصلی بدون طرح اولیه و دو تا سه ساعت برای اجرای جزئیات پیچیده و عمدتا انبوه وقت گذاشتم. نقاشیام ذهنی و وسیله کارم هم فقط ماژیکهای طلایی و سفید روی زمینه فوم سیاه بود. میدانید که ماژیک وسیله سریعی است، هم در کارکردن و هم بلافاصله خشکشدن و امکان تغییر یا اصلاح نیز در خطوط وجود ندارد. در واقع این آثار قبل از هر چیز برایم بهچالشکشیدن خودم و توانایی هنریام بوده است. در کشورهای دیگر مرسوم است که برای فروش اجناس اکازیون یک flash sale یا vente flash میگذارند. به این معنی که مثل برق سریع و فرار فلاش عکاسی، فرصت از دست میرود و مردم باید شتاب کنند. من با توجه به ریتم تند آفرینش این آثار تصمیم گرفتم که vente flash را در زمینه برگزاری نمایشگاه نقاشی آزمایش کنم. زمان برگزاری نیز سریع و کوتاه باشد که درعینحال با ریتم آفرینش آثار نیز هارمونی داشته باشد.
ما در ادبیات فارسی، تاریخی طولانی برای بداههسرایی داشتهایم، ولی نقاشی بداهه تا آنجایی که من اطلاع دارم نداشتهایم. بههمیندلیل من سعی کردم به صورت بداهه نقاشی کنم و عنوان “بداههپردازی” را روی آن گذاشتم. سعی من این بوده که از این راه روش جدیدی برای کار مبتنیبر زمینه نقاشی قدیم ایرانی به وجود آورم. خوشبختانه با وجودی که مدت آفرینش این سری از کارها هنوز به یک سال نرسیده است، اما در اروپا با استقبال بسیار خوبی از طرف کلکسیونرها مواجه شدم.