صادق تبریزی (زاده ۳ اسفند ۱۳۱۷ – درگذشته ۱۳۹۶) نقاش و خوشنویس ایرانی و از پیشروان سبک نقاشیخط است. تبریزی از پیشگامان مکتب سقاخانه شمرده می شود.
صادق تبریزی دانشآموخته هنرکده هنرهای تزیینی و یکی از هنرمندان تأثیرگذار در جنبش سقاخانه بود. او در آغاز علاوه بر نقاشی ایرانی، در زمینه سفال و سرامیک نیز فعالیت داشت و بسیاری از خطنگارههایش را نخستین بار روی قطعات سرامیک در کارگاه سرامیکسازی اداره هنرهای زیبا (۱۳۳۸) اجرا کرد. در ادامه، تجربیات متفاوتی با تکنیک کولاژ و با استفاده از انواع قطعات تزیینی و ترکیب آنها با نقوش ایرانی، فیگورهای مینیاتوری و رنگهای زنده داشت. نخستین بار آثار وی در انجمن ایران و امریکا نمایش داده شدند، هرچند پس از شرکت در بینالهای تهران (۴۵-۱۳۴۱) تبریزی بیش از پیش به استفاده از عناصر نوشتاری و فرمهای خوشنویسی ایرانی روی آورد و در ادامه این خطوط را در ترکیبی چشمنواز و شاعرانه با سنت نگارگری با نیمنگاهی به نقاشیهای قهوهخانه ادغام کرد.
با آغاز دهه ۱۳۵۰ سبک کاری تبریزی تثبیت شد و او با اغراق در ابعاد آدمها و جانوران، برخلاف مینیاتورهای ظریف نسخههای مصور کهن، به روایتی تازه از همنشینی خط و رنگ در گستره بوم و نوآوری در نقاشی رسید و همین امر او را از خیل نقاشان مینیاتوریست سنتگرای همعصرش جدا کرد.