رضا بیگناه

وقتی به هر آنچه حیات بخش هستی‌ست نگاه می‌کنم، به درخت می‌رسم؛ و به انسان که حیاتش را بی‌واسطه مدیون رویش درختان است.
نزدیکتر که می‌شوم، به شاخه های بی قرار می‌رسم که شادمانه در سکوت می‌رویند و بی‌وقفه در باد می‌رقصند.
برای همین، هر روز سلام می‌کنم به درختان، به شاخه‌های سبز و شاخه‌های خشک، به جویبارها و رودخانه‌هایی که می‌آیند و رودخانه‌هایی که می‌روند. و سلام می‌کنم به پرندگانی که ٱواز می‌خوانند و پرندگانی که ٱواز نمی‌خوانند.
این نمایشگاه، حاصل نگاه دوباره‌ی من است به درختان و پرندگان؛ به طرح و ترکیب‌های اعجاب انگیز و گوناگون سرشاخه‌ها و برگ‌هایی که در هر نگاه جلوه‌ای تازه به خود می‌گیرند. بی‌شک، هر درخت، آغوش مهربان و گشوده ای‌ست برای ما.