مجموعه رویای پرواز من در سال ۱۳۹۸ خلق شده است. در این مجموعه که تا این لحظه به نمایش انفرادی گذاشته نشده است و تنها پیش درآمدی از آن را در نمایشگاه گروهی زمستانه به هنربانی کیارش یعقوبی دیدیم، ابتکاری دیگر از آثار او را شاهد هستیم که همچنان مانند مجموعه های پیشین عطر و طعمی عرفانی دارد. با این تفاوت که چهارچوب ها و خطوط دورگیری تمیز و شسته رفته پیشین جای خود را به حروف رقصان و لطیف و کمرنگ تر داده و رهایی و بی قیدی و اعتماد به سلطه و تسلط قلم هنرمند در این مجموعه آشکار تر است. علاوه براین استفاده از بافت و گستره رنگی رویایی مجموعه ای زیبا و چشم نواز را پدید آورده است که از نوشتار دورتر و به تجسم و نقاشی نزدیک تر شده است. هنرمند همچنان به استفاده از حروف و کلمات جملات و یا اشعار وفادار است اما خوانش آنها بدون دانستن محتوا ممکن نیست. گویی هر آنچه که ازآن ابیات و جملات می دانسته ایم دیگر همان فرم و معنی را ندارند و شاید باید به دنبال آنچه تصور می کردیم نگردیم و اجازه دهیم که کلمات و فرم ها و سایه ها پیش چشمانمان رقصی عرفانی را به تصویر بکشند و ما را با خود به رویای پرواز کیارش یعقوبی ببرند.
در بیانیه این مجموعه می خوانیم:
و دیگر کلمه هم نیست.
وقتی خودم را شکستم
و از من هیچ نماند
کلماتم هم شکستند و پرپر شدند
کلماتم از خود رها شدند
و هویت تصویری معنا از کلماتم گریخت
کلماتم چون پاره پاره های تصویری رنگین آماده ی پروازند
در انتظار آن لحظه ی ناب
آن دم واپسین
آن گاه که در من بدمند، چون روح های آزاد به پرواز در خواهند آمد
و چون برگ های خشکیده ی گرفتار در گردباد
شکلی جدید به خود خواهند گرفت
و رقصان خواهند گفت:
“من نه آنم که تو می خوانی، من نه آنم که تو می بینی”
“من آن دیگری ام”
کلماتم همانند و دیگر آن نیستند
معنایی که همانست و لیکن در این خوانش نه
“من همانم و لیکن اکنون آنِ دیگری ام نه آنِ خود، شکل بی شکلی ام، هست بی هستی
رها، رقصان و در پرواز…”
از مجموعه رویای پرواز من بیشتر ببینید.
درباره کیارش یعقوبی بیشتر بخوانید