جواد بیاد ۱-۱۱۹۴

مجموعه دایره تکامل جواد بیاد در دی ماه ۱۳۹۹ در گالری مژده به نمایش درآمده است. در این مجموعه هنرمند از با فاصله گرفتن از رئالیسم جادویی غالب بر مجموعه های پیشین خود با تاکید بر نمادهای رنج، درد، بیماری، عصیان، حسرت، زنانگی، معنویت و آرزو بیشتر به سمبولیم نزدیک شده است. در بخشی از بیانیه نمایشگاه آمده است: «ما جاری در جریان مدور زندگی هر کجا در جستجوی یافتن معنا هستیم و این جستجو توقف ناپذیر است. در پهنه‌ی زیست هر کجا نشانه‌ای باشد که ما را به سمت تکامل رهنمون شود به سمت آن می‌رویم و این رفتن مستلزم پیراستن خانه‌ی وجود است. این نقش‌ها مجموعه پرده‌هایی هستند که نشانه‌های یافتن معنا را سر راه ما می‌گذارند اگر پیش از آن بستر را مهیا کرده باشیم.»

پرویز براتی نیز در بخشی از نقد جامعی که در  روزنامه اعتماد بر این مجموعه نگاشته است درباره این آثار می گوید: « گذشته می‌تواند همچون کابوسی بر اذهان زندگان سنگینی کند. «جواد بِیاد» با سلحشوران نیزه به دست، شمایل‌های افسون شده، دخترکان محزون و رنگ‌های درخشان دمی این کابوس را از مقابل چشم بینندگان تابلوهای خود پاک می‌کند. او این روزها مجموعه‌ای با عنوان «دایره تکامل» در گالری مژده تهران به نمایش گذاشته که می‌توان آنها را آخرین تصاویر با شکوه گذشته‌ای دانست که دیر هنگامی است غبار فراموشی و نیستی بر سر و روی آن نشسته است. نقاش در این تابلوها با کنشی هویت‌محور به سنت‌های هنری گذشته رجوع می‌کند و در پس‌زمینه تابلوهای خود، ارجاعاتی به نقاشی‌های کلاسیک اروپا دارد. در عین حال در پیش‌زمینه اثر نیز فیگوری امروزین را قرار می‌دهد تا حرکتی آونگی را بین دیروز و امروز برقرار کند. آثار جواد بِیاد در سویه‌ای انتزاعی متاثر از هنر معاصر است و ساختار هندسی و فضاسازی مشخص این آثار در ترکیب‌بندی‌های واقع‌گرایانه او دیده می‌شود. در آثار این نقاش عنصر نور المانی است که هویتی مقدس به اشیا فرا جهانی می‌دهد. نقاش دوره خاصی از نقاشی جهان را مد نظر ندارد و ملاک او، گذشته است؛ با این حال رگه‌هایی از هنر قبل از رنسانس و رنسانس و باروک و آثار هنرمندانی چون هیرونیموس بوش با همان تناسبات، تقارن‌ها، پرسپکتیوها و تضاد میان سایه و نور که بعدها در جهان هنر به تکنیک Chiaroscuro معروف شد در این آثار دیده می‌شود.»

درباره جواد بیاد بیشتر بخوانید

از مجموعه دایره تکامل بیشتر ببنید.