بهرام حنفی – ۳-۱۲۷۱

از آثار نخستین نمایشگاه بهرام حنفی (کحل بصر) تمایل او به گرایشهای نوین خوشنویسی پیداست. شکسته نویسی بی پروا با حرکتهای سریع قلم در قالب آزاد و رهای سیاه مشق تا مجموعه ی «بشنو از نی» (۱۳۸۴) ادامه می یابد. دوره ی پرکاری که ویژگیهای شخصی در قلم او در آن شکل گرفته است .تاکید بر حرکتهای تمام قلم و اصل «قوت» بجای «ضعف» فشرده نویسی برای رسیدن به ترکیبهای محکم و پویا و بداهه نویسی. در «آذرنویسه ها» (۱۳۸۸) با خلق فضایی در نهایت خود انگیختگی و پرتحرکی او سرکشی و نوجویی اش را برای خروج از محدوده سنت خوشنویسی کاملا آشکار می کند هرچند هنوز حرکتهای واضحی از خط ثلث در آنها دیده می شود. مجموعه ی «چله نشینی» (۱۳۸۹) حنفی شاعرانه ترین و نقاشانه ترین آثار او را شکل می دهد که در آن بنوعی او در ریاضت چهل روزه خود و تکنیک شخصی اش را می یابد .مجموعه ی اسماء (۱۳۸۹) ،«مشق لیلی» (۱۳۹۰) و «خیام» (۱۳۹۱) در حقیقت گسترش همان تجربه در اندازه و فرمهای مختلف اوست.
به نظر می رسد نقطه کانونی این دوره از آثار بهرام حنفی همنشینی منحنی ها و انعطافهای خط شکسته با حرکتهای تهاجمی و گره ها و درگیریهای خط ثلث است که دریک فضای پر کشمکش شکل می گیرند. آنچه از حیث بصری این سطوح پر انرژی و پر تزاحم را جذاب می کند و هم بیننده عادی و هم اهل فن را بخاطر سطح تخت رنگها و ظاهر چاپ گونه اش به اشتباه می اندازد، راز تکنیک اجرایی اوست که حرکتهای سریع و کاملا بداهه اش را با قطعات نامعمول فلزی روی سطح پوشیده از رنگ با قدرت فیزیکی می نگارد.

درباره‌ی بهرام حنفی بشتر بدانید.