نمایشگاه انفرادی خط نقاشی های محسن کرمی
۵ الی ۱۵ آبان ۱۳۹۶
یکی از گونه های متنوع کیهان شناسی که در جهان وجود دارد، آفرینش، مراتب هستی، سپهر و همه ابعاد وجود و حضور را از کلمه می بیند و پیدایی کلمه را در جهان سبب راز گشایی و آشکارگی برخی از رموز وهجای مقدس که پنهان است، می داند!
مجموعه حاضر، کوشش و تجربه ای ماجراجویانه و سیر و سفری درونی و اشراقی است برای کشف عجایب و معنای غیبی حروف! سفری که از دل اساطیر کهن و زبان های باستانی، نجوم، کیمیاگری قدیم، نسخه های خطی و رمزی آغاز شد و حاصلش تجربه علائم و نقوش بدوی و پریمیتیو، نمادهای نجومی و کیمیاگری بود. تجربه ای برای کشف توانایی ها و قابلیت های حروف و الفبای نخستین که می تواند برای قلمی و هنجاری جدید در نوشتن به کار گرفته شود. تجربه ای مینیمال که بیان می دارد سیاه و سپید دو ارزش بنیادین و مستقل و ازلی دارند و می توان به آنها پایبند بود.
بنابراین کلمات را در وجوه مختلف ظهور می توان دید، مانند تکرار مقدسشان بروی پرتره ها و در کالبد روحانی اطراف سر انسان معاصر. ترکیب بندی هایی که خاطراتی ازلی و آغازین را از هندسه هایی مقدس مانند سواستیکا، یانترا، مانترا و صلیب را به یاد می آورند و در نگاهی از بالا، کهن الگوی پلان معابد، نقشه های جغرافیایی هفت اقلیم قدیم با تمام مرزها و جزئیات فراوانشان هستند. حروفی که در عین دارا بودن ویژگی گرافیکی و در عین معاصر بودن، بنیانی تاریخی دارند.
در برخوردهای تکنیکی شاهد آنیم که گرایش به مهرکوبی ها و شیوه های سنتی خوشنویسی ایران و شرق دور دیده می شود و در کار با حروف، تمایلی به حجم پردازی به روش غربی آن دیده نمی شود و توده ها و هزارتوهای کلمات از راه حجم پردازی مجازی در سطح دو بعدی کاغذ شکل می گیرند. حروفی که بالقوه اند و هنوز کلمه نشده اند و به مرحله معنی نرسیده اند و در خلاء و به گونه ای معلق در فلک ها و سپهر شناورند.
محسن کرمی
مهرماه ۱۳۹۶
برخی از آثار هنرمند رنگ و بوی اسلامی دارد و به نوشتار خط کوفی نزدیک است. در یکی از مهمترین آنها، استفاده از رنگ‌هایی با تم قرمز، در نگاه اول مخاطب را به یاد بیرق‌های مذهبی و نوشته‌های شیعی می‌اندازد.
برخی آثار یادآور سیاه‌مشق است اما کرمی توانسته به فرم های درهم‌تنیده ای برسد که گویا خاص اوست.
او می گوید:”بر خلاف قاعده‌ای که قرن‌هاست خوشنویسی با ادبیات دارد اینجا خط در خدمت پیام ادبی و شعر نیست. اینجا فلسفه و در عین حال رمز و خطوط رمزین به چشم می‌خورند.”
در آثار محسن کرمی، گاهی به جدول‌های متقاطع و مدور برمی‌خوریم که پیش‌زمینه ذهنی ما از جادو و نوشتار علوم خفیه را زنده می کند، او در این باره می گوید:”در روزگاری الفبایی رمزین وجود داشته که حضوری مشترک در ریاضیات، نجوم و کیمیاگری داشت، من به دنبال هنر پیشا الفبایی و آغازینم.”
رنگ در کارهای این هنرمند به یکی از مهمترین ابزار بیان مفهوم تبدیل شده است که اتفاقا از جنبه زیبایی‌شناسی هم قابل اعتنا است. هنرمند گاهی به سمت رنگ‌های گرم و تند رفته و گاهی ترکیبی ملایم از تیرگی و روشنایی را به کار خود آورده است.
او توضیح داد:”به لحاظ حوزه مطالعاتی و فکری چون وابسته به حکمت اشراق هستم، مفاهیم نور و تاریکی برای من معانی عمیقی دارد و با آنها اصولا در کارهایم معنی می‌سازم. در جهان باستان رنگ‌هایی اصلی وجود داشت که میانه سیاه و سپید در نوسان بوده‌اند و در جهان ایرانی رنگ‌هایی که به رنگ و طیف نور و روشنی نزدیک بوده‌اند بسیار مقدس اند. از طیف کبود که امروزه به آن آبی می‌گویند تا زرگون (طلایی) کیفیت‌های گوناگونی هستند که موقعیت‌های گوناگون خورشید در آسمان اند و همه اینها به سبب پیشینه دانش زمان سنجی و گاه‌شماری نزد مردمان ایران زمین است.”
گرچه زیبایی گرافیکی و هندسی نقاشی‌های محسن کرمی در نگاه نخست توجه بازدیدکننده را به خود جلب می‌کند اما مشاهده هر یک از آنها ممکن است زمان زیادی از مخاطب بگیرد. زیرا درون هر یک از آنها پر از رمز و راز و سمبل‌های نوشتاری است. گویا کدهایی از جهان باستان در آنها جاگذاری شده است.
بخشی از یادداشت هنر آنلاین بر نمایشگاه دیونگاشت
