محمد فدایی یکی از هنرمندان این نمایشگاه در گفت وگو با خبرنگار تجسمی هنرآنلاین گفت: وضیعت مرزی تلاش من و بهرام حنفی است برای طرح این پرسش که آیا می توان در لحظات بحرانی و پر دلهره با خط احوال آدمی را تصویر کرد و خوشنویسی که برآمده از سنت تزئینی هنر ایرانی است را به کار گرفت؟
او افزود: توانایی فرمهای خوشنویسی از معماری گذشته تا آثار معاصر واضح است. قابلیت های اکسپرسیو خوشنویسی هم بسیار بالاست و کافی است حرکات قلم کمی سریع و آزاد و رها شود و شاید کمی ابزار کار تغییر کند. سوال این جاست که آیا خوشنویس می تواند همچون یک نقاش چشم در چشم واقیعت بدوزد، توفان را دریابد و بی آن که برای بیان توفان از شعر و کلمه وام بگیرد مفهوم مورد نظر خود را بیان کند.
این هنرمند ادامه داد: نقطه تلاقی آثار من و بهرام حنفی در این است که آثار من و بهرام حنفی پرداختن به موضوع اضطراب جهان است. در هول و اضطراب زیستن و برای رسیدن به این موضوع، برای خلق آثارمان از تکنیک شستشو بهره گرفته ایم و درآثار هر دو به نوعی رنگ های شسته شده، لکه های کنده شده، ترکیبهای هولناک و حرکتهای ناگهانی قلم به چشم می خورد که اتفاقا برخلاف سنت رایج در خوشنویسی و نقاشی خط خلق شده اند.
فدایی از جمله هنرمندانی است که برای خلق آثارش از ابزار بسیار متفاوتی چون پمپ باد و سشوار استفاده می کند و پس از هر مرحله رنگ گذاری و کار؛ آثارش را با آب فشار قویی می شورد.